Na dłuższę metę Szwecja - wiadomo, ta melodia... Ale generalnie w obu scenach siedzę po równo. :)

Shaimar napisał:

Ja też jestem bardziej za sceną Szwedzką, ale Amerykańska nie jest daleko w tyle - choć gdyby nie liczyć tego całego grindcore'owego syfu, to raczej byłaby w tyle. :P

Co to kurwa za emot?

Azreix napisał:

Shaimar napisał:

Ja też jestem bardziej za sceną Szwedzką, ale Amerykańska nie jest daleko w tyle - choć gdyby nie liczyć tego całego grindcore'owego syfu, to raczej byłaby w tyle. :P

E, a przejść się do ciebie? :P Ameryka i syf, to ten zjebany goregrind z Meksyku robiony wiadrem i chlastaną świnią. Ale grindcore'a jest z Ameryki na poziomie w pytkę i jeszcze trochę.

Chyba źle mnie zrozumiałeś, bo w moim poście zawarłem to, że gdyby nie grindcore z Ameryki, to ta scena właśnie byłaby dość uboga i chujowa ;)

Azreix napisał:

Shaimar napisał:

Azreix napisał:

E, a przejść się do ciebie? :P Ameryka i syf, to ten zjebany goregrind z Meksyku robiony wiadrem i chlastaną świnią. Ale grindcore'a jest z Ameryki na poziomie w pytkę i jeszcze trochę.

Chyba źle mnie zrozumiałeś, bo w moim poście zawarłem to, że gdyby nie grindcore z Ameryki, to ta scena właśnie byłaby dość uboga i chujowa ;)

Hmm... Possessed, Death, Morbid Angel, Immolation, Suffocation... Uboga, powiadasz? :P

Uboga jak sam skurwysyn. O Dying Fetusie zapomniałeś. I o Vital Remains...  Terrorizerze... :D

Miklak napisał:

Oba kraje potrafią nieźle rozjebać mózg, ale Szwedzi lepsi :D

Heh, kolejny (powiedzmy, że) zdeklarowany fan szwedzkiej sceny :> Apropo, jesteś z gram.pl? Mam kompletną pustkę i nie domyślam się nawet kim możesz być ;]

Ja tam do Hameryki w sumie nic nie mam, ale cóż poradzę na to, że z USA podoba mi się najwyżej parę pojedynczych utworów? Jednak wolę Szwecję, choć daleki jestem od nazywanie siebie trv swedish deathmetalowcem :)

Nie wiem, w Szwecji jest coś czego w USA dla mnie nie ma. Tam to takie sztampowe jednolite napierdalanie bez duszy (tak wiem, nie znam się). Nic nie wskazywało na to, żeby w Szwecji powstała jakakolwiek scena, bo to zadupie. Co innego stany, land of the free i home of the brave. A tu proszę.

Shaimar napisał:

Heh, kolejny (powiedzmy, że) zdeklarowany fan szwedzkiej sceny :> Apropo, jesteś z gram.pl? Mam kompletną pustkę i nie domyślam się nawet kim możesz być ;]

E tam, nie od razu taki zdeklarowany, jestem otwarty na wszelką muzykę ze wszystkich krajów; w przypadku Death M, scena Szwecka po prostu lepiej do mnie trafia. Chociaż Amerykanie wcale nie są daleko z tyłu ;) Nick z gram.pl? Findan :P

Jeśli szwedzki death metal to dla ciebie tylko Gotheborg to może powinieneś się rozejrzeć za sceną ze Sztokholmu, Eskilstuny czy Avesty. Tamtejszy death metal jest najcięższy i mroczny jak serce szatana.

Squeglee Necrolord napisał:

Jeśli szwedzki death metal to dla ciebie tylko Gotheborg to może powinieneś się rozejrzeć za sceną ze Sztokholmu, Eskilstuny czy Avesty. Tamtejszy death metal jest najcięższy i mroczny jak serce szatana.

Nie mówię, że nie lubię szwedzkiego deathu, bo lubię - wystarczy zerknąć na mojego lasta, ale po prostu death z USA/UK/Kanady trafia do mnie dużo bardziej niż nawet najbardziej undergroundowe kapele ze Szwecji.

Nie ma to jak stare dobre Cryptopsy, Benediction, czy np. genialne nowojorskie Suffocation.

Squeglee Necrolord napisał:

Ja tylko mówię, że melodeath to tylko jeden z w zasadzie dwóch obozów death metalu w Szwecji. Pierwszy to Sztokholm, który jest surowszy, mniej melodyjny i cięższy.

Ja sobie doskonale z tego zdaje sprawę :) Sam dużo czasu siedziałem zagłębiając te wszystkie deathowe kapele wymienione w "Szwedzkim Death Metalu" (świetna książka tak btw) i zdaje sobie sprawie jak wygląda scena w Szwecji. Lubie ją, od czasu do czasu załączę tego Nihilista, czy Nirvanę, ale mimo wszytko bardziej do mnie trafia death z np. USA. Fakt, że jest sporo bandów, które już dawno powinny przestać grać (Deicide, Cannibale), ale jest też masa zespołów, które niszczyły 20 lat temu i niszczą nadal.

Mam kumpla, który wie od cholery o obu scenach (z przewagą na Szwecję) i polecił mi masę old schoolowych DM kapel z USA-Cynic, Morbid Angel, Autopsy, Obituary itp. itd.-jestem chyba nienormalny, ale nic mnie w nich nie przyciągnęło. Albo 'dam im another listen', albo nie poświęciłem im wystarczająco dużo uwagi. W każdym razie mam baaaardzo wąskie preferencje ;)

Szwecja, jakżeby inaczej. Ilościowo słucham więcej kapel ze stanów (w tym Death - moim skromnym zdaniem najlepszy zespół wszechczasów), ale, pomijając pierwsze miejsce, mimo wszystko dużo bardziej wolę skandynawów. Nie mówię tu tylko o zespołach grających gatunkowo szwedzki death, ale też o starym Therionie (dużo osób chyba w ogóle zapomniało o ich dwóch pierszych albumach ... a szkoda, bo są świetne, przy ... Of Darkness nie ma siły, głowa sama lata :) i Opeth.

Lubię amerykański death (skoro już przy tym jesteśmy, to ciekawa scena jest też w Holandii), ale to nie to samo, zupełnie inny klimat.

Squeglee Necrolord napisał:

. W każdym razie mam baaaardzo wąskie preferencje ;)

Ja cię doskonale kumam, z tym zakochaniem only w szwedzkim deathie... I mimo, że jestem młodszy, to mam takie wrażenie, że... Z czasem gust ci się rozrzeszy. Nie wiem czemu, ale tak mi się zdaje. Chyba po zaobserwowanych przykładach tak mówię. Czy coś.

Squeglee Necrolord napisał:

Wery propabyl, nie powiem. W końcu ile można jechać na jednym gatunku i jednej scenie.

Ile? Całe życie.

Harbinger napisał:

Technika techniką, brutalność brutalnością, ale ja często odnoszę wrażenie, że Amerykańcy na siłe komplikują swoją i tak mocno popierdoloną muzykę, skupiając się na eksponowaniu technicznych umiejętności, a nie tworzeniu dobrej muzyki

Uogólniasz. Często te 'eksponowanie technicznych umiejętności' przekłada się na muzykę, czyt. jest lepsze. Nie jest tak zawsze, ale stosunkowo często. Choćby zespół nazwany identycznie co sam gatunek ;)

Ech... A ja uwielbiam jedno i drugie. Raz łamańce i kaskady łamaczopalcych riffów, innym razem nihilizm, syf więcej melodii. O.

Zdecydowanie USA,ba- nawet angole lepiej dają niż Szwedzi.

Weżmy taki Benediction na przykład z nową - old schoolową płytą "Killing Music",to jest DEATH METAL z jajem dopiero;) A nie tam jakieś melodiki czy Arch Enemy z tą drętwa wokalistką....

Lubię Grave,wczesny Entombed czy Dismember i kilka innych ale Floryda i Nowy Jork zamiatają jak mało kto ;)

Squeglee Necrolord napisał:

Kolejny, który nie widzi świata poza melodeathem. Niechaj cię zatem uświadomię, że dawno przed pedalskimi melodyjkami z Gotheborga w Szwecji potworzyło się w chuj brutalnych i 100 % death metalowych kapel. Interment, Dismember, Carnage, Grave, Nihilist, Kerberos, Crematory, Expulsion, Carbonized, Goddefied, Darkified, Merciless, Uncanny... można tak w nieskończoność. Arch Enemy ma ze swe deathem wspólnego tyle, że udaje death metal i ma w swoim składzie Szwedów.

nawet angole lepiej dają niż Szwedzi.

Na co wskazuje wielkość i rozgłos brytyjskiej death metalowej sceny. Bo o szwedzkiej to nikt nie słyszał.

Nie musisz mnie uświadamiać...
Poza tym przeczytaj dokładnie mojego posta a w razie wątpliwości zajrzyj na mój profil Last.fm.
Baardzo dużo,wręcz gigantyczna ilość kapel melodeathowych ;)

Szwecja czy USA - taki jest temat.
Wyrażnie stawiam na USA,co widać powyżej.

Może jeszcze stwierdzisz,że to w Szwecji powstał Death Metal i kapele:Possessed,Death i Morbid Angel?

Pozdro.

Wiadomo że brytyjska scena DM jest niewielka ale mi się podoba to brzmienie.Prostota i rytm.
Bolt Thrower,Benediction,Cancer czy bardziej deathgrindowe Carcass,Napalm Death,Desecration,Defecation itp.

Szwedzi rzeczywiście wypracowali swoje brzmienie.Na początku lat 90-tych praktycznie wszystkie albumy brzmiały tak samo (szczególnie gitary,chyba używali tego samego distortion'a ...he:) . ) Ale mi się te brzmienie w większości przypadków nie podoba i tyle.

Każdy ma swoje preferencje.

Według mnie na korzyść stanów przemawia : brzmienie,różnorodność,innowacje,technika,brutalność i łączenie różnych stylistyk.Warstwa tekstowa nie ma dla mnie większego znaczenia choć wolę realizm niż latanie z siekierą na cmentarzu za zombie ;)

Ostatnio edytowany przez NecroMan (2009-01-14 00:26:52)

Szwedzi rzeczywiście wypracowali swoje brzmienie.Na początku lat 90-tych praktycznie wszystkie albumy brzmiały tak samo (szczególnie gitary,chyba używali tego samego distortion'a ...he:) . )

O to to, właśnie o to chodzi. Wielokrotnie użycie tego samego przesteru oraz fakt, że większość demówek/albumów powstawało w Sunlight i wychodziło spod rąk tego samego producenta, Tomasa Skogberga.

Według mnie na korzyść stanów przemawia : brzmienie,różnorodność,innowacje,technika,brutalność i łączenie różnych stylistyk.Warstwa tekstowa nie ma dla mnie większego znaczenia choć wolę realizm niż latanie z siekierą na cmentarzu za zombie ;)

Kwestia gustu, bo ja myślę na odwrót. Brzmienie jest IMO o wiele lepsze u Szwedów, różnorodność, innowacje i rozwój mam gdzieś ;) Podobnie jak łączenie różnych stylistyk.